Een paar voorbeelden: (waarbij geen verscherpingen
enzo in Adobe)
F8, 370mm, 1/8e 200ISO
F8, 400mm, 1/13e, 200ISO
F7.1, 200mm, 1/250e, 400ISO
Hieronder ook een paar
opnamen met
een Soligor 1,7x teleconverter, de maximale brandpuntsafstand is dan
680mm!!
F10, 680mm, 1/320e, 200ISO
Met de converter neemt de
CA ook erg toe, maar ik kon het er nog wel uitkrijgen.
Dit is duidelijk een nadeel
t.o.v. de Rubinar 500mm 5.6 mirror, die totaal geen last heeft van CA,
maar moeilijker scherp te stellen, en stil te houden is...
|
Opname hieronder: F8, 680mm, 1/80e 200ISO
---Maar nu---
Een vergelijking tussen de Tokina en de legendarische
professionele Nikkor 80-200 F2.8.
De beelden zijn volledig ONBEWERKT, alleen heb ik er een
100% crop van gemaakt, anders zijn de foto's te groot.
1e test:
Beide op 80mm F4.5, voor de Tokina is dat een volle
opening:
Hierboven de Tokina, hieronder de Nikkor...
Het is duidelijk dat de Nikkor scherper en contrastrijker
is, alleen het bankje vooraan???
Maar nu, op 200mm F8 (dan presteren ze beide
op hun best).
Opnieuw, hierboven de Tokina, onderaan de Nikkor..
Nu is het verschil een heel stuk minder duidelijk!
Wat je niet ziet:
De Nikkor is in de hoeken altijd scherper, en is er nagenoeg
geen CA te zien bij hoge contrasten.
In alle gevallen is het
belangrijk te diafragmeren (minimaal F8) om de maximale scherpte te bereiken, anders
wordt het beeld duidelijk soft.
CONCLUSIE:
relatief trage autofocus
een beetje te veel CA en soft bij
volle opening
Compact gebouwd
zeer goede prestaties bij
diafragmeren (contrast en scherpte)
relatief goedkoop
zeer degelijk
Wel moet ik melden, dat
ik pas echt scherpe resultaten kreeg nadat ik de Manfrotto lens support
293 gebruikte, de camera op de support, en de statiefbeugel steunend op
de support. Hierdoor werd een hele stabiele situatie "geschapen" met
maximale scherpte als resultaat.
maar verder,
WARM AANBEVOLEN!
|